Ik moest twee keer
kijken of ik het wel goed gelezen had. “Borstvoeding geven aan een driejarige
is pervers. Eens of oneens?” Dat bleek het thema van een zondags polletje dat
kwaliteitskrant De Morgen op het net zwierde, kwestie van moeders te verblijden
op hun heugelijke feestdag.
Geheel toevallig,
maar toepasselijk, kreeg ik de titel van de poll onder ogen met een driejarige
aan de borst. De driejarige in kwestie lag onverstoorbaar en argeloos te
genieten terwijl ik een artikel zat te tikken aan de laptop. Slechts na een
slordige vijf seconden had ik door dat men dus bij De Morgen graag wilde weten
of ik perverse dingen deed met m’n kind of niet. Of meer bepaald, wat de mening
daaromtrent is van de gemiddelde DM-lezer.
Gek genoeg voelde
ik me op geen enkele manier persoonlijk aangevallen door dit soort tendentieuze
en kortzichtige vraagstelling. Ik werd al evenmin bevangen door een vlaag van
onzekere twijfel (“Help, doe ik iets verkeerd?”). Dat heb je met geïnformeerde
mensen, die krijg je niet zomaar aan het wankelen. Wat ik wel voelde was
irritatie, en nog wel van het scherpste soort.
Gezegend met een
analytische geest wil ik bij elke zweem van ergernis meteen graag weten waar de
ergernis in kwestie vandaan komt, en wie of wat haar oproept.
Sta me toe eerst
even toe te lichten wat het adjectief “pervers” betekent: pervers_per` vers
(«Frans«Latijn) bijvoeglijk naamwoord en bijwoord 1 verdorven; 2 verkeerd,
tegennatuurlijk, onnatuurlijk; 3 behagen scheppend in abnormale lustbevrediging.
Over naar de poll
dus. De Morgen slaat de bal hier op meerdere terreinen grondig mis.
Om te beginnen
wordt er vanuit gegaan dat mensen überhaupt een mening dienen te hebben over de
persoonlijke keuzes van andere mensen, terwijl dit keuzes betreft die niemand,
tenzij henzelf, aangaan en die niemand schade berokkenen.
Ten tweede wordt
er door de keuze voor het woord “pervers” al vanuit gegaan dat de mogelijkheid
bestaat dat het borstvoeden van een driejarige verdorven, verkeerd, enz... is.
Van een krant,
zeker een krant als De Morgen, verwacht ik informatie, geen ongegronde
meninkjes allerhande, geen stemmingmakerij.
Ten derde heeft
men het blijkbaar niet nodig gevonden om degelijk opzoekwerk te doen over het
thema. Ach ja, ook een redacteur heeft vast wat anders te doen op een
zondagochtend. Maar mocht men de moeite hebben genomen om een en ander op te
zoeken en te lezen over langer borstvoeding geven dan in het Westen gebruikelijk
is, dan zou men tot de vaststellling zijn gekomen dat de meerderheid van de
moeders ter wereld hun kind jarenlang borstvoeden, heel gewoon, zonder daar al
te zeer over na te denken, omdat het normaal is, omdat het kind er wel bij
vaart, omdat het makkelijk is, omdat ze nooit wat anders hebben gezien, omdat
het volstrekt natuurlijk is. Uitgaan van een opmerkelijk eng wereldbeeld, dat
enkel de - vrij recente - moderne westerse cultuur als uitgangspunt neemt, is
niet alleen kortzichtig, maar ronduit wereldvreemd.
Ik zou jullie
kunnen overstelpen met wetenschappelijk onderzoek en informatie waarin wordt
aangetoond dat de natuurlijke speenleeftijd van een mensenkind ergens tussen de
2,5 en de 7 jaar ligt, met een piek rond 3 à 4 jaar. Maar dat hadden jullie
gewoon zelf even kunnen opzoeken. Jullie worden daar voor betaald. Ik niet.
Het zal me – om
mijn favoriete uitdrukking van bij de noorderburen even te lenen – aan m’n kont
roesten wat anderen vinden en denken over hoe ik m’n kinderen opvoed. Maar
kunnen we op z’n minst deontologisch en wetenschappelijk correct blijven? Weet
u wat pervers is: dat er jaarlijks miljoenen kinderen sterven van de honger.
Dat talloze kinderen mishandeld, misbruikt, verhandeld worden. Dat is pervers.
De liefdevolle en natuurlijke relatie tussen een moeder en haar kind pervers
noemen, dat is perverser dan pervers.