Al zolang ik me iets kan herinneren wat vaagweg op een herinnering lijkt, heb ik een uitgesproken hekel aan de doorgrondelijke wegen van de middenstand, die ergens halverwege de zomervakantie abrupt oprispen, als een te lang dwarsgezeten boer, zuur ruikend en zonder een zweem van opluchting.
Overal waar er iets te verkopen valt dat geen houdbaarheidsdatum behoeft, stuit de argeloze vakantievierder op semi-jolige en bijwijlen ronduit aggressieve "Terug Naar School"-kreten. De hardwerkende vlaming en z'n gebroed moeten er zonder dralen van overtuigd worden dat het weldra over en uit is met het boomhutten bouwen en slopen, raketijsjes lebberen, rosé slurpen en schaamteloos nietsdoen.
Heeft u zich net, na lang aarzelen, die gedurfde zwembroek met oranje olifanten en een abonnement op het gloednieuwe en peperdure openluchtzwembad aangeschaft, en daar staat men al te roepen dat de zomer op z'n einde loopt. Terwijl u over het tuinpad wandelt om even het plonsbadje op te pompen, blijven de eerste vergeelde herfstbladeren aan uw teenslippers plakken. Het barbecuestel staat onaangeroerd en nog even verroest als vorig jaar in het berghok, de tuintafel moet nog geolied en u ging écht nét het muskietennet ophangen. Dan wordt u genadeloos meegedeeld dat het eigenlijk al bijna niet meer hoeft. Dat u zich de moeite misschien kan besparen... voor die paar schamele weken die er nog resten van deze zoveelste langverwachte zomer. Want September nadert.
Wie in september wenst mee te tellen in onze onvermoeibare samenleving, die gaat bij voorkeur voor nieuw, in het bijzonder voor de nietsvermoedende kindertjes waarvoor moeite noch uitgave ons te veel is: nieuwe jas (waar het kind zich op 1 september een beroerte in loopt te zweten, maar passons), nieuwe tas (de oude kan écht niet meer, want Justin Bieber staat er op met kort haar, stel je voor), nieuwe schoenen (essentieel, want men staat bij voorkeur stevig in z'n schoenen, zo aan het begin van een nieuw schooljaar). En als we dan toch bezig zijn, waarom dan geen nieuwe auto, nieuw bankstel, nieuwe handtas voor de immer zwoegende ouders? U heeft het verdiend, toch?
Teneinde alle Vlamingen tijdig te voorzien in deze basisbehoeften, dienen er drastische middelen te worden ingezet. Uitstalramen en reclameborden, zelfs bussen en trams schreeuwen het uit: Terug Naar School!!!". Kwestie van dit belangwekkende nieuws duidelijk tot ons allen, ook u, luie donder in uw hangmat, te laten doordringen.
Tenzij u zich hebt weten verschansen bij een natuurvolk diep in de Afrikaanse jungle, hebt u geen enkel alibi meer om te lanterfanten en kan u het genieten nu wel vergeten. Met een zucht hijst u zich op uit uw luie stoel, legt u de zomerthriller waarin u net halfweg was opzij, en laat u zich vertellen wat er nog allemaal moet gebeuren, vooraleer ieder gezinslid weer fris en net in de pas kan lopen. Kinderen laten zich gelaten meeslepen door overvolle en gonzende winkelstraten, betreden pashokjes zoals een terdoodveroordeelde de executiekamer: wanhopig, maar berustend.
Stapels schoolboeken sluipen ongewenst, maar niet te stuiten, de huizen binnen. Tenten worden opgeborgen, strandstoelen dichtgeklapt.
Met een genadeloze klap, klapt meteen ook de zomer dicht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten