Boekenbeurs

Beste uitgever,

U en ik, wij hebben iets gemeen. De liefde voor boeken. Ik hoop in ieder geval dat u voor het beroep van uitgever hebt gekozen omdat u van boeken houdt.
Dat ik van boeken houd is niets bijzonders. Volgens de Stichting Lezen lezen vrouwen namelijk opmerkelijk meer dan mannen. Wist u dat? Als u uw werk ernstig neemt weet u zulke dingen.

Toen ik nog op school zat kwam mijn moeder de lampen in mijn slaapkamer uitdraaien om te vermijden dat ik de hele nacht lag te lezen. Niet dat het hielp. Ooit ben ik nipt aan de verbrandingsdood ontsnapt omdat de bureaulamp, die mijn stiekeme nachtelijke leessessies moest belichten, omver viel op de gevaarlijk brandbare synthetische bedsprei.
Het lijkt me dan ook dat ik de uitgelezen Boekenbeursbezoeker ben. Blijkbaar bent u daar niet van overtuigd en meent u dat een extra inspanning moet doen om vrouwen naar een boeken-evenement te lokken. Een Ladies Night bijvoorbeeld.

Ik ga even niet in op de waarlijk spitsvondige en elegante benaming van het gebeuren.
Wel ga ik graag even in op de retorische vraag of er zoiets nodig is als een boekenbeurs-avond voor vrouwen. Ik zei het al: Vrouwen lezen meer dan mannen. Bovendien beslaan vrouwen zowat de helft van de bevolking. Wij zijn het dus die uw business doen draaien en uw eindejaarspremie op tafel leggen. Wat of wie heeft u doen geloven dat wij niet naar uw heugelijke boeken-event zouden komen tenzij u ons daar expliciet voor uitnodigt? Vanwaar de veronderstelling dat vrouwen nood hebben aan een aparte avond voor vrouwen op de boekenbeurs? Welke boodschap wil u daarmee precies kwijt?
Die boodschap, daarover kwam ik meer te weten toen ik even door het programma struinde en daar het volgende vond:
“Ladies Night - Alles wat je wilt weten over poetsen, wassen en strijken”.
Heel even meende ik dat u een grapje maakte. Ironie, weet u wel. Vrouwen kennen dat.
Maar vrij snel bleek dat u het meende.

Als ik het goed begrijp (ik ben natuurlijk maar een vrouw), dan bent u dus van mening dat 1. vrouwen dol zijn op schoonmaken 2. schoonmaken een vrouwenzaak is.
Ik ken u niet, dus ik vraag het maar even: kent u eigenlijk veel vrouwen die dol zijn op schoonmaken? Ik namelijk niet. Schoonmaken doen mensen uit noodzaak. Omdat iemand het moet doen. Uit hygiënische overwegingen. Al zijn er wellicht uitzonderingen die er ook plezier aan beleven. Dat mag.
Schoonmaken is dus zoiets als het gras maaien, de was doen, een nieuwe lamp indraaien, je bureau opruimen, met de auto naar de keuring gaan. Niet iets om al te lang en te ernstig over na te denken, laat staan om een cultus rond te bouwen. Bovenal niet iets om toe te wijzen aan de helft van de bevolking.

Ik weet het, tot ergens in de jaren vijftig was het heel normaal dat vrouwen aan de haard bleven en die haard en de directe omgeving van die haard netjes hielden. Maar die jaren vijftig zijn intussen al meer dan zestig jaar voorbij. Het kan zijn dat u met enige nostalgie terugblikt op die fijne tijd, maar de meeste vrouwen danken de hemel dagelijks op hun blote knieën dat hij voorbij is.
Het kan zijn dat het u ontgaan is, maar de meeste vrouwen hebben tegenwoordig jobs. Ze studeren, ze worden verpleegster, ingenieur, arts, ontwerper, journalist, schrijver en zelfs uitgever. Helaas moeten ze daarvoor al eens beroep doen op andere, veelal minder bedeelde vrouwen, die hun huizen schoonmaken voor een habbekrats. Maar over die perversie hebben we het wel een andere keer.
De meeste vrouwen kijken dan ook reikhalzend uit naar dat schijnbaar utopische moment in de toekomst waarop huishoudelijke taken fair verdeeld blijken te zijn. De knop van een wasmachine een slag of twee naar rechts draaien, een stofdoek over de kast halen, de knop van een stofzuiger indrukken: zulke complexe taken zijn dat nu ook niet dat men er een doorgedreven opleiding voor nodig heeft. Of een vrouwenbrein.

Tot slot, en vermits vrouwen uw grootste en trouwste doelgroep zijn zou die faire verdeling van het huishoudelijke werk uw winstmarges geweldig de hoogte in jagen. Bedenkt u eens welke zee van tijd vrouwen krijgen om te lezen, wanneer de helft van de huishoudtaken hen uit handen worden genomen.

Als kers op de taart staat er een girls night op het programma, waar kinderen van het vrouwelijke geslacht zich kunnen laten schminken, hun nagels kunnen laten pimpen en fotomodel kunnen spelen. Voor meisjes die gewoon graag lezen hebt u blijkbaar niets kunnen bedenken.
Ik kan hier alleen treurig en hoofdschuddend om zuchten.
Je zou denken dat een workshop voor kinderen op de boekenbeurs over de liefde voor lezen en boeken gaat; niet dat kinderen er geprepareerd en gehersenspoeld worden om te beantwoorden aan de genadeloze en schadelijke schoonheidsidealen waaraan vrouwen blijkbaar dienen te beantwoorden om hun bestaan te rechtvaardigen. Mijn tienjarige ik loopt diep ontgoocheld weg van uw girls night.

Afijn, al uw wellicht goedbedoelde en doorgedreven inspanningen ten spijt zal ik dit jaar met stellige zekerheid niet naar uw boekenbeurs komen. Ik heb gelukkig nog een stapel fijne boeken liggen.

Met vriendelijke groet,