Hij was wat geprikkeld. Niet mee mogen naar de Tour, de Mount Olympus van de koers, waar hij vorig jaar op huiveringwekkende wijze in het bergdecor was gestuiterd: dat was een snoeiharde klap in z'n gezicht, zo eentje waar je een dag later nog steeds de vingerafdrukken van ziet.
Hij zou ze wel eens tonen wat voor onvergeeflijke vergissing dat was geweest.
Terwijl de halve ploeg zich voor pampus reed voor Juju, de God in Frankrijk, zon Philippe Gilbert op de mooiste revanche die er bestaat: heersen.
De transfer die zo lang over de tongen ging dat niemand er van opkeek,
criticasters die opperden dat hij nu toch echt wel stokoud werd, de
bankdirecteur die hem een pensioenbeleggingsplansimulatie stuurde: Phil,
met een kop van Ardennees hardhout, wuifde ze weg als lastige vliegen.
Winnen zou hij, en glorieus ook. Niet dat er nog iets te bewijzen valt:
76 profoverwinningen en een palmarès waar een beetje renner zelfs niet
van durft dromen. Maar het heilig vuur in Gilbert is nog lang geen
kwispelend waakvlammetje. Hij heeft nog een verlanglijstje, met daarop de enige klassieker die hij nog nooit won, die vervelende van Milaan naar San Remo. Die zou hem niet liggen, zo wordt gezegd. Alsof hij zich daar wat van aantrekt.
Het was het jaar van de jonkies, de knaapjes, de overmoedig aanstormende
beginners, net uit de ketel met toverdrank gevist. Dat het vanaf nu
voor de veteranen bijzonder lastig zou worden om te winnen, zo klonk het
dreigend bij analysten en kenners. "Het zal best" dacht Gilbert, en won
een slopende editie van de binkenkoers bij uitstek: Parijs-Roubaix. "Het
zou kunnen", dacht Gilbert, en viel aan op een duizelingwekkend steile
Spaanse muur. Tien vingers in de lucht, eentje voor elke etappe in
een grote ronde, en een grijns van oor tot oor. Blij, maar niet uitzinnig. Dankbaar voor de fenomenale motor van Tim "el tractor" Declercq. Geliefde koningen zijn nooit bitter en altijd genereus.
Eind deze maand valt er een wereldtitel te scoren op een parcours dat hem past als een spandex Supermanpak. Het zou z'n tweede regenboogtrui zijn. Die staat hem vast nog beeldiger dan de eerste.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten