De negende etappe van deze Vuelta deed het peloton al dagen bij voorbaat huiveren. 94 km kort, dus explosief, met 5 cols te overwinnen. Het gros van de renners had al een plaats in de bus gereserveerd en des ochtends bij het ontwaken de Wielergoden smekend verzocht hen binnen de tijdslimiet en zonder kwetsuren te helpen finishen.
Maar het kon best nog wat spectaculairder, hadden de organisatoren bedacht, voor het geval er ergens een kijker zou durven indommelen tijdens de lijdensweg. U raadt het al: er moest een gravelstrookje bij. Over de meerwaarde van dit soort pesterij zijn de meningen verdeeld. Maar leuk of niet, de aanloop naar de finale klim van de etappe zou zich afspelen op een onverhard pad van anderhalve kilometer waar doorgaans enkel geiten of dappere stappers zich overheen wagen. De kijker wil waar voor z'n aandacht.
Terwijl wij de laatste restanten zomer opsoupeerden, regende het in Andorra troosteloze pijpestelen. Er zou dus afgedaald worden op nat asfalt, een gebeuren dat mij doorgaans de daver op het lijf bezorgt. De voorspellingen voorspelden nog meer onheil. Uitgerekend op het moment dat de hoofdrolspelers van de dag aan het slot van hun calvarie begonnen, werden in de hemel alle sluizen vol opengedraaid. Niet dat we daar iets van zagen. Het noodweer dat over de Vuelta raasde saboteerde de snode kijkcijferplannen met een feilloos gevoel voor ironie. Weg beeld. Michel en José bleven er rustig onder en keuvelden ons doorheen tijden, afstanden en meteorologische berichtgeving. Van de 'mayhem' die de gravelstrook moest brengen kregen we niets te zien.
Met dank aan twitterende renners en filmende wielerfans kregen we na afloop een impressie van wat zich daar had afgespeeld. Uitgeputte en bibberende coureurs werden driftig bekogeld met
hagelbollen als knikkers. De onverharde weg
veranderde in geen tijd in een sloot waar wellicht met wat goede wil
over te varen viel. Favoriet Lopez ging tegen de vlakte in de glibberige modder en hield er twee
geschaafde armen aan over. Topfavoriet Roglic kwam onzacht in aanvaring
met een stilstaande motor die zich om onverklaarbare redenen in een
bocht had geparkeerd. Het mag een mirakel heten dat de schade van het peststrookje beperkt
bleef tot wat blutsen en schrammen. Het 'extreme weather protocol' bleef uit, wat vragen oproept over wat 'extreme weather' precies betekent in de koers. Wellicht moet er een tornado het peloton uit elkaar razen voor er iemand een beduimeld papiertje uit z'n broekzak haalt om de EWP-procedure te checken.
Ook zonder het gruwelijke geitenpad werd deze negende etappe eentje pro memorie, vol hoogte- en dieptepuntjes en alles daar tussenin:
Esteban Chaves die pech kreeg en op de fiets van z'n ploegmaat verder moest. Alleen was die ploegmaat 20 cm groter en raake de arme jongen niet eens aan de pedalen.
De wilde woedeaanval van Marc Soler, immer trouwe en hard labeurende domestique, die als koploper aanspraak maakte op etappewinst, maar door de ploegleider werd aangemaand te wachten op Quintana. De hashtag #freesoler ging viraal. Iemand moet overigens eens een doctoraatsthesis wijden aan de ploegtactiek van het enigmatische Movistar.
Geoffrey Bouchard die gezwind in de aanval ging op de Col de la Gallina en het indrukwekkend lang uitzong voor een derdejaarsprof zonder beduidend palmarès.
Carl Fredrik Hagen, laatbloeier en ex-cross country skiër, die als een leeggewrongen dweil over de meet viel na een dag sleuren en lijden aan het front van zijn eerste grote ronde.
Bosjes verkleumde renners die in de regen lijdzaam en gedwee wachtten op de kabellift die hen na een slopende dag naar het dal moest brengen. Het valt niet te verzinnen.
Bovenal valt er een klinkende naam te onthouden, die niemand fatsoenlijk uitgesproken krijgt, maar die we best goed instuderen: die van Tadej Pogacar. Een prille twintiger, zoals we er tegenwoordig elke maand wel eentje zien ontluiken. Kwispelend als een puppy sprong het Sloveense knaapje weg van de toppers, en zette de verschrikkelijke veldrit verder in z'n eentje. Schijnbaar onaangetast door alle commotie en malheuren bolde hij over de finish, met een brede, maar ingetogen grijns die we nog vaak zullen zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten