Tourkijkers houden niet van rustdagen. Die onbevattelijk lege dagen, zonder spanningsboog of ontknoping, herinneren ons namelijk aan het Zwarte Gat dat onvermijdelijk wacht. Elke rechtgeaarde en doorleefde Tourfanaat kent en vreest het.
Rustdagen zijn er enkel voor renners met zere benen en een zwaar gemoed, voor commentatoren met keelpijn en een leeg inspiratievat en voor ploegleiders die een ei of een hele omelet te pellen hebben met deze of gene renner. Wij, het weerloze publiek, hebben er niets aan. Wij kunnen enkel hopen dat er een renner ontsnapt uit het hotel, liefst met een cameraploeg in z'n kielzog.
Voorts dienen rustdagen ook om dopingschandalen de wereld in te sturen, kwestie van al die dolgedraaide, hysterische koersgekken bijtijds en tussentijds met hun stuiterende voeten op de grond te zetten. Ketonen, zo heet het hotte topic deze keer. Alleen zijn ketonen geen doping, maar toegelaten voedingssupplementen. Niet dat de koershaters zich daar wat aantrekken.
Veel mensen, die zelf liefst van al de dag doorbrengen op de sofa of een kantoorstoel, vinden dat coureurs zich drie weken lang, 3500 km ver, over berg en dal moeten sleuren op een sportdieet van biefstuk en karnemelk. Ze roepen graag om ter luidst "doping" van zodra er rumoer is over een neusspray, een puffer of zoals vandaag: ketonen. Sinds de wielerdrama's van de jaren negentig is het onmogelijk geworden om een genuanceerd en normaal volwassen gesprek te voeren over wat coureurs eten, drinken, slikken, doen en laten.
Rustdagen zijn bedacht om dit soort relletjes tot volle wasdom te laten komen, en niet te laten verzinken in misplaatste euforie of rouw over winnaars of verliezers.
Maar passons, want de rustdag is bijna om. Op dagen als deze, zonder waaiers, hellingen, massapurt of valpartijen, vraag ik me af wat ze doen, de renners. De coffee ride is helemaal het ding in het peloton, zo blijkt. Een beetje fietsen en onderweg stoppen voor een espresso of twee. Meer moet u zich daar niet bij voorstellen. Koffie werkt namelijk prestatiebevorderend, oppeppend en vochtafdrijvend. Doping!
Zelf mijd ik elke hersenactiviteit zolang ik geen koffie heb gehad, dus ik ben volstrekt niet objectief wat koffie betreft.
Wat Michel en José doen tijdens een rustdag weet niemand, maar geruchten doen de ronde dat José de sokken van Michel wast in de lavabo van de hotelkamer. Anderen, kwade tongen en snoodaards, beweren dan weer dat ze de hele dag picon drinken op een terras. De wandelgangen en whereabouts van M &J op een rustdag zijn zowaar een beter bewaard geheim dan de populairste voedingssupplementen van het peloton.
Zelf beleef ik rustdagen gelaten en berustend, zoals ik de regen aanvaard wanneer ik word natgezeikt tijdens mijn dagelijkse fietsrit. Het is vast ergens goed voor, maar laat het in godsnaam snel voorbij zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten