Dag 9: Whiplash

De impact van de raid die Thomas De Gendt gisteren vertoonde, liet zich voelen aan de start. Vermoeide koppen en getemperde verwachtingen kleurden het vertrek. Er leek sprake van een collectieve whiplash.

Even vreesden we dat er ook vandaag geen dutje in zou zitten, toen Tim Wellens en Van Aert er van onder muisden, maar de vluchtpoging bleek van korte duur. De volgende jump was er eentje van formaat, met ambitie en ronkende namen als Naesen, Stuyven, Benoot, Marton, Soler, Clarke, Boasson Hagen, Impie, Roche en Pöstlberger. Geen roekeloze beginners, maar ver genoeg buiten de gevarenzone van het klassement.

Het peloton liet zuchtend betijen, restanten spierpijn en krampen van gisteren verterend, exact waar je op hoopt als vluchter van de dag.

Dutje dan maar? Tourdutjes hebben maar 1 nadeel: je weet niet wanneer je moet wakker worden. Kan iemand eens een app ontwikkelen die koersverloop koppelt aan de wekkerfunctie van je smartphone? Koersliefhebbers zouden de pientere bedenker eeuwig dankbaar zijn.

Vandaag was allicht opnieuw een goede dag geweest om de laatste etappe van de Giro Rosa uit te zenden, waar Marianne Vos haar vierde (!) ritzege scoorde en Annemiek Van Vleuten voor de tweede keer op rij het roze binnenhaalde. Een etappe met een steile kasseiklim als finale. Spektakel gegarandeerd. Maar passons.

De kopgroep viel aan scherven toen Simon Clarke zijn zenuwen niet meer de baas kon en te vroeg aan het wringen en wriemelen sloeg. En toen waren ze nog met twee. Benoot ging met Impey verder, en kreeg die laatste er met geen mogelijkheid af. Het verhaal was geschreven. Niemand, zelfs niet de meest onverbeterlijke optimisten, die geloofde dat solist Benoot een sprint zou winnen van Impey.

Afijn, de moraal van de dag is een klassieke koerswaarheid als een hoogzwangere koe: de sterkste wint niet per se. Impey was niet enkel sneller, maar ook gewiekster.

De etappe werd door de ASO naar Brioude geleid, niet toevallig het dorp waar Romain Bardet opgroeide. De doortocht van de lokale held op deze Franse nationale Feestdag werd allesbehalve een feest. Bardet maakte in week 1 al duidelijk dat hij dit jaar opnieuw niet, en wellicht nooit de Tour zal winnen. Het Franse wielervolk richt dan maar al haar wielergeestdrift op Alaphilippe aka Loulou en Pinot. Koers is meedogenloos.

-->