Plank

7 juli 2012. Op la Planche des Belles Filles wint superdomestique Chris Froome zijn eerste touretappe in de eerste en enige Tour die zijn kopman Bradley Wiggins wint. Iedereen weet wat er daarna gebeurt met de machtsverhoudingen binnen de Skyploeg.

14 juli 2014. Vincenzo Nibali vouwt de Tour in een definitieve plooi nadat Alberto Contador onderuit gaat en een van z'n wonderbene breekt op La Planche des Belles Filles. 

5 juli 2017. Fabio Aru scoort de laatste grote zege van zijn carrière door op 2,4 km van de steile finish op La Planche des Belles Filles te demarreren.

11 juli 2019. Dylan Teuns wordt juichend door een official in een keurig gestreken hemd over de meet van het geitenpad met de belachelijke naam La Super Planche des Belles Filles geduwd.

19 september 2020. Op de zonovergoten Planche des Belles Filles ligt een hoopje gele vuile was met daarin de zieltogende restanten van een Sloveense bijna-winnaar. Wat verder slaat een even Sloveense snotneus in het wit euforisch z’n handen voor z’n mond.

Plekken worden mythisch omdat er herinneringen worden gemaakt. Mooie herinneringen, en herinneringen die een mens liefst voor altijd uit z’n geheugen zou wissen.

 

Saai wordt het er zelden, daar op die gevreesde plank in de Franche-Comté, wat allicht de reden is voor de vaste stek van de klim in het recente Tourparcours. Tourbonzen geven niet om een pijntje meer of minder, zolang het publiek maar blij is.

Het valt lastig voor te stellen dat er iemand opstond met zin in deze dag, na het geaccidenteerde rondje stof happen van woensdag en de dollemansrit in de uitlaatgassen van wilde Wout, maar kijk, er viel niet aan te ontkomen. De enige die er schik in leek te hebben was de onverstoorbare jongen in het geel, olijk als een golden retriever. Een beetje strateeg zou het geel met plezier aan een van de vluchters schenken, kwestie ’s avonds wat vroeger aan tafel te kunnen. Maar geel maakt hebberig en talent laat zich graag gretig in het rond strooien. Of misschien wilde Tadej gewoon snel boven zijn, waar familie en lief na een maand afstand op hem wachtten. In ieder geval moesten zijn ploegmaats aan de bak om zeven vermetele koplopers bij de kraag te vatten.

De snotneus van weleer trapte fluitend in het rond alsof hij met de vrienden op fietskamp vertrok. Het hoopje vuile was van 2020 verbeet de pijn van zijn aanvaring met een strobaal. Her en der werden renners gedumpt als leeggoed tot enkel nog Lennard Kämna, Lenny voor de vrinden, overbleef aan het front. Lenny is een overlever, net terug van een nare periode waarin z’n hoofd z’n lijf niet wilde volgen. Ik gunde Lenny alles, en in de eerste plaats de zege. Maar de Plank ontziet niets of niemand en nestelde zich op een donker plekje in Lenny’s herinnering, waar gemiste kansen stof vergaren.