Toen Wout de belangrijkste bijzaak van het leven achterliet voor de belangrijkste zaak van het leven vroeg ik me af hoeveel renners hem met een zweem van afgunst zagen vertrekken. Nog 4 etappes te gaan en de meerderheid van het peloton zag eruit als overlevenden van een scheepsramp na 2 weken overleven op een onbewoond eiland.
Van de 176 renners die in Bilbao aan de start stonden zijn er intussen 25 afgestapt, wat best meevalt na 18 dagen, 2978 km, verzengende hitte en meer hoogtemeters dan humaan lijkt.
De meeste sprinters hadden zich collegiaal verzameld in de staart van het klassement en verwelkomden de laatste sprintetappe met gemengde gevoelens. Sprinten, allemaal goed en wel, maar wat blijft er over van je vermaarde explosiviteit na weken zware cols verteren en verkrampte kuiten smeren? Hoeveel kruit zat er nog in de vaatjes?
Rode lantaarn van dienst heet Michael Mørkøv, 38 jaar en een klets, misschien wel de beste lead-out renner van de wereld; de man die Mark Cavendish, Elia Viviani, Sam Bennett en Fabio Jakobsen aan gemarkeerde Touretappezeges hielp. Wat moet een senior lead-out in de Tour als zijn sprinter naar huis is? Michael wilde er nog wat van maken en kondigde aan dat hij bij gebrek aan opdracht zelf zou meesprinten, een opmerkelijk en dapper besluit.
Wat Jasper Philipsen dwars zat weten we niet. Slecht geslapen, muggen in de kamer of de koffie bij het ontbijt te slap? Niemand vertolkte het fenomeen van korte lontjes na wekenlange sloopwerkzaamheden beter dan Jasper, kwaad kibbbelend en kijvend in het peloton. Je zou denken dat een sprinter een beetje chill op de fiets zit wanneer hij al meer etappes heeft gewonnen dan betamelijk heet, maar misschien is winnen zo verslavend dat je de ontwenningsverschijnselen vreest.
Alle geregistreerde akkefietjes kwamen voort uit het feit dat sommige ploegen, een sprinter ontberend, deze laatste Frans platte etappe liefst niet in een massasprint zagen eindigen. Een begrijpelijke reflex van de laatste kansen, want niemand krijgt graag telefoon van een malcontente baas, die zelf dan weer niet gebeld wil worden door een verbolgen sponsor.
Tot een massasprint kwam het niet, alle voortekenen ten spijt. De 4 in de vlucht gooiden alles wat hen nog restte in de strijd.
Kloeke kopgroepjes die stand houden tegen een hitsig jagend peloton zijn mijn favoriete kopgroepjes. Ze zijn zeldzaam en deugddoend als een zonnige dag in november. Ze dagen de voorspellingen en pronostieken uit als buurtkinderen die belletje trek doen tot er iemand opendoet en luid lacht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten